Günümüzde camiler simgesellikleri ve estetiği ile değerlendirilmektedir. Geçmişin ve geçmişe ait formların yeniden yorumlanması biçimindedir. Bir kısım camiler geçmiş dönemde, bulunduğu coğrafyada, dönemin formlarını yeniden kullanan tarihselci üslupta inşa edilirken, diğer bir kısım camiler Endüstri Devrimi sonrası Modern mimarlık diye adlandırılan dönemin tercih ettiği, teknoloji ve tasarım ilkelerine göre düzenlenmiştir.Bu iki yaklaşımda çok çok önemli bir konu unutulmuş bulunmaktadır. Kısaca işin “öz” ünden kopmuş durumundayız. Bu yüzden cami tasarımında geçmiş ile günümüz  arasında ciddi bir kopukluk oluşmuştur. Bizim için “öz” Peygamberimizin evi ile başlamaktadır. Bir avlu etrafında Peygamberimizin evi , gölgede namaz kılmak için ahşap bir revak, bir de Peygamberimizi ziyarete gelenler için bir gölgelik. Yani bir yer düzlemi, dikey düzlemler ve bir de gök düzlemi. Bu düzlemler en basit hali ile ibadet alanını oluşturmaktadır.  Peygamberimizin sünnetinin iki dersi var: alçak gönüllülük ve tasarruf. Her şey berraktır, mütevazidir ve sakindir. Biz tasarımımızda geçmişin “öz”ü ile günümüzde simgesel hale gelmiş cami öğelerini “öz” içinde kalarak ve yapılacağı bölgenin kimliğini de ekleyerek  birleştirebilir miyizi aradık.