Batı karadenizin ayakta kalan tek antik kenti olan, tarihi Hitit Medeniyeti’ne kadar uzanan Düzce ili, çarpık yapılaşmanın acısını 12 Kasım 1999  depremi ile yaşamıştır. Bu tarihden sonra il olması, İstanbul ve Ankaraya 2.5 saatlik mesafede olması, Akçakoca ilçesi ile denize bağlanması nedeni ile bir çekim merkezi olmaya başlamıştır. Ayrıca buna tarım , ormancılık , sanayi, vb. üretimlerinin gelişimi de  eklenince büyüme kaçınılmaz olmaktadır.  Bu büyük ölçekten proje alanına ve çevresine baktığımızda  şu anda mevcut bulunan  büyük bir boşluk sıkışmaya başlamışdır.  Bölgeyi bekleyen en büyük tehlike bu büyüme ile yeşil alanların kaybolması olacaktır. Oysa olması gereken durum yeşil alanların kentin içine doğru yayılmasıdır. Bütün kentlerin en büyük sorunu yapı yığınları haline dönüşmesidir. İnsanların ferahlayacağı alanlar olmamasıdır.

Bütün bu sorunları üst üste koyduğumuzda kendimize bir kaç soru sorduk.

Soru1:  Arazi kesitini kullanarak yapının taban alanını minumumda tutarak  zeminde daha fazla yeşil alan bırakabilir miyiz?

Soru2: İstenen  metrekarede parçalı ve  büyük bir kütle yerine depreme dayanıklı  ve onun koşullarına uyan küçük ve daha kompak bir prizmatik yapı çözülebilir mi?

Soru3:  Acaba bu prizmatik yapının  dış çeperini daha küçük prizmalara  bölerek  , yeşili artırmak, ilklimlendirme sağlamak, hem de enerji üreteceğimiz  alternatif bir durum yaratarak  daha sonra da bu bölgeye ve Düzceye  yeşili korumak ve alternatif enerjileri özendirecek bir yapı oluşturabilir miyiz?